Wait.. This was it?! - end of the trimester

Maandagmiddag 3 oktober. In de woonkamer zit ik rustig op de bank dit verhaaltje te typen. Op maandagmiddag?! Heb jij geen college? Nou, nee! Afgelopen woensdag had ik mijn laatste lessen. Al wat rest is 2 opdrachten en 1 tentamen op 13 oktober. En that's it. 30 oktober is de laatste nacht dat ik hier in mijn kamer kan slapen, en dan is mijn studietijd in Australië echt voorbij.

Het is best een gek idee! Het lijkt eeuwen geleden dat ik arriveerde in Australië, maar tegelijkertijd lijkt het heel gek om deze maand alweer te vertrekken. De studietijd aan Deakin university is voorbij gevlogen. En dat komt vooral doordat er de hele tijd zo veel gebeurt. Sinds mijn laatste reisverslag, begin september, is er alweer zoveel gebeurd dat het niet eens allemaal in dit verslag past. Zelfs voor mij zijn er grenzen aan hoe lang ik mijn verhalen maak. Vandaar dat ik maar gewoon de hoogtepunten bij langs ga.

In het weekend van 15 tot en met 18 oktober ben ik samen met Jose en Alice, een Engels meisje, op Roadtrip geweest naar de Great ocean Road en de Grampians. Donderdagavond vertrokken we met de trein naar Geelong, waar een andere campus van Deakin university zit. Daar wonen en studeren een aantal van onze vrienden: de Amerikaanse Noah en Rory, en de Canadese Jonah en Chris. Die donderdag gaan we uit in Geelong, wat een gezellig internationaal feestje wordt. Chris wordt zo dronken dat hij de club niet meer in mag en vervolgens de bouncer begint te vertellen hoe onaardig dat wel niet is. Noah valt die avond op een van de banken in de club in slaap, waarna ook hij de club uit wordt geknikkerd. We slapen die avond in huis bij de mensen uit Geelong.

De volgende dag gaan Noah, Alice, Rory, Jose en ik op weg! Met zijn vijven beginnen we aan onze Roadtrip. Die begint al goed: nog voordat we onderweg zijn hebben we een boete te pakken, omdat Rory en Alice de huurauto na het ophalen verkeerd hebben geparkeerd. Tja. Gelukkig blijkt de auto wel heerlijk te rijden en kunnen we daarna veilig op weg. Die vrijdag doen we het eerste deel van de Great Ocean Road. Het blijkt dat we het beste weekend hebben uitgekozen om te gaan: een groot deel van de GOR is afgesloten door zware regenval. De weg wordt overspoeld met 'landslides'. Lekker dan. Gelukkig is er ook een groot deel van de weg nog wél open. We besluiten die vrijdag, omdat we allemaal stiekem best moe zijn van de avond ervoor, een klein stukje te doen en 's avonds lekker makkelijk (en vooral goedkoop) weer in Geelong te slapen. Zaterdag verkennen we de GOR pas echt: The Twelve Apostels, Loch and Gorge, de 'London Bridge'.. De verschillende hoogtepunten van de GOR komen voorbij. Het is een zonnig doch windig dagje. De golven bij the twelve apostles zijn gigantisch. Ik ondervind dat nog even persoonlijk als ik met mijn blije hoofd net iets te dicht bij de branding kom: een gigantische golf overspoeld niet alleen mijn voeten (en natuurlijk heb ik dichte schoenen aan) maar mijn hele lichaam tot aan mijn middel. Oeps. Terug in de auto hijs ik me maar in mijn korte sportbroekje en knalroze teenslippers. Die avond vertrekken we naar de Grampians. Vlak voordat we bij het hostel arriveren zien we een gigantische kangaroo! Jippie, dit mocht natuurlijk niet ontbreken op onze roadtrip.

Zondag maken we een prachtige hike naar 'the pineapple' in the grampians. Ik moet zeggen, dat hiken viel me toch vies tegen. Met mijn bergwandel-ervaring en mijn sportiviteit (ik loop toch geregeld hard) dacht ik wel even voorop te kunnen lopen. Nou, we waren nog geen 5 minuten onderweg of ik liep al te puffen. Dat leek dus nergens naar. Wat is er gebeurd met die bergwandel-conditie van mij?! Zondagavond vertrokken we weer naar 'huis'; onze eigen Deakin campus. Heel fijn: deze roodtrip ging helemaal super! Geen onenigheden, iedereen droeg zijn steentje bij en we konden gewoon normaal met elkaar overleggen. Het kan dus wel.

Naast deze Roadtrip was er nog een hoogtepunt: broball. Dit was misschien wel het gaafste feest van het trimester. Dat mocht ook wel, want kaartjes waren (ja ik weet het...) 125 dollar! En dan heb je natuurlijk nog geen jurk. En geen schoenen... Maar goed, iedereen zij dat het zo'n fantastische avond was dat Jose en ik toch een kaartje hadden gekocht. Samen met een van mijn huisgenoten ben ik een dagje gaan shoppen voor een jurk. Het werd uiteindelijk een rode, strapless jurk. Samen met Jose ben ik vervolgens op schoenenjacht gegaan. En toen was het wachten op de grote avond! Je kon merken dat iedereen reikhalzend naar het feestje uitkeek. Hoe dichterbij het kwam, hoe nerveuzer en enthousiaster mensen werden. Heb je al een jurk? Ga je je haar ook laten doen?! Zullen we naar de zonnebank, of gebruiken we zelfbruiner? En onze make-up?! Jaja, broball is een heel ding hier. Jose en ik zijn dat als nuchtere Nederlanders niet zo gewend, maar gingen gewillig mee in alle gekte. Als we het doen, dan moet het ook goed! Zo gezegd, zo gedaan zaten Jose en ik donderdagmiddag bij de Engelse Alice om ons haar te laten doen. 2 uur later was het tijd voor de make-up. Een vriendin van Jose haar huisgenoot studeert make-up studies, dus die kon het wel professioneel voor ons doen. Zo zaten we uiteindelijk helemaal opgedoft om 5 uur 's middags klaar om te gaan. 300 fotosessies laten kropen we samen met 2 van mijn huisgenoten in de taxi, en daar gingen we...

Nou: het was fantastisch. Wat een avond! Lekker eten, een live band, een prachtige locatie (Etihad stadium, heel prestigieus!), een fantastisch uitzicht over de haven en vooral een hele hoop gezelligheid.. Met een professionele fotograaf die de avond vastlegde was het plaatje helemaal compleet. Na afloop was er nog een afterparty in een nachtclub in Melbourne CBD. Terug in de taxi naar huis kon ik mijn voeten niet meer voelen (hakken!!), maar wat wás het het waard!

Die zaterdag hadden we weer een feestje: een boatcruise met alle internationals. Het was een farewell-cruise, zo aan het eind van het trimester. Ook dit was een zeer geslaagde avond: met alle internationals lekker een avondje over de rivier glijden, met wederom een afterparty in een gave nachtclub tot gevolg. Nou, dat was me het weekje wel. Helaas begon hierna het harde studeren weer, en was het afgelopen week flink stressen om die twee grote opdrachten op tijd en goed af te krijgen. Maar we zijn er bijna! Nog even hard studeren, en dan is het tijd om te reizen.

Conclusie: het was een fantastische maand, vol gekkigheid, en ik ben blut. Nouja, niet echt natuurlijk, anders kon ik niet meer reizen. Maar zo'n bro ball feestje, dat hakt er wel in! Gelukkig zijn de komende 2 weken nog gevuld met studeren en dus ook niet teveel feesten en uitjes. Ik ben blij als alle opdrachten zijn ingeleverd, aangezien ik sinds september vorig jaar eigenlijk non-stop gestudeerd heb. Aan de andere kant wil ik ook niet dat mijn studietijd al voorbij is. Ik wil helemaal geen doei zeggen tegen mijn Australische huisgenoten, de fantastische mensen die ik hier heb ontmoet, mijn 'thuis' hier en alle dingen waar je aan gewend bent geraakt...

Terwijl het hier komende week waarschijnlijk eindelijk een beetje warmer wordt, wordt het in Nederland alweer herfst. De pepernoten liggen zelfs al in de winkel..! Stiekem mis ik Nederland wel. In mijn hoofd maak ik al lijstjes van alle dingen die ik wil gaan doen als ik weer terugkom: een echt goede boterham met pindakaas en hagelslag eten, uren fietsen, knuffelen met Dobby, cakejes bakken, tosti's makken, eindeloos frituren, langs bij Gijsie in Groningen, vaker bij beide opa en oma's op visite, op bezoek bij Fem in Amsterdam, de trimloop lopen met papa, eindelijk weer lekker wandelen, 's avonds de wereld draait door kijken... (je staat er van te kijken welke gekke dingen je op den duur allemaal gaat missen)

Nouja, ik hoop dat alles met iedereen goed gaat! En dat september nog een beetje lief voor jullie is (en dat papa en mama elkaar nog niet afmaken over de kwestie wanneer de kachel nou weer aan mag).

Ik mis jullie, dikke knuffel!