Not that easy.. - First week of college
Blijf op de hoogte en volg Maaike
25 Juli 2016 | Australië, Melbourne
Maar goed: de eerste twee studieweken zijn voorbij! Maandag 11 juli had ik mijn eerste lessen. Hier in Australië gaat het er ietsje anders aan toe dan in Nederland: normaal gesproken volg ik 2 vakken in 8 weken, maar hier volg ik 4 vakken in ongeveer 13 weken. Voordat ik vertrok werd aangegeven dat het Nederlandse onderwijsniveau zo hoog ligt, dat de vakken die je volgt als je in het buitenland gaat studeren bijna altijd in meer of mindere mate makkelijker zijn dan wat je gewend ben. Dit geldt vooral voor bijvoorbeeld Zuid-Europese landen, maar ook in Australië zou het niveau in principe ietsje lager moeten liggen.
Nou: ik betwijfel het. Ten zeerste. De eerste weken hier zijn heel goed bevallen, maar het is best lastig! Ik ben het niet gewend om over 4 vakken tegelijk na te denken. Het zijn niet alleen meer vakken dan normaal, ze zijn ook heel anders dan de vakken die ik in Utrecht volg. Thuis studeer ik Sociale geografie en Planologie. Hier volg ik de vakken: Management, Visual narrative studio, From horror to romance: genre and it's obsessions en Mad Max meets Priscilla: contemporary Australian cinema. 4 totaal verschillende, niks met mijn major te maken hebbende, vakken. Maar dat maakt ze juist zo leuk en interessant! Neem nou Visual Narrative Studio: voor dat vak moet ik deze periode een graphic novel of picturebook ontwerpen. Kennen we ze nog, de Rupsje-nooit-genoeg, de kat in de hoed en alle andere plaatjesboeken van vroeger die jouw kijk op de wereld in grote mate beïnvloedden? Zo'n soort boek mag ik nu dus gaan ontwerpen. Hoe tof is dat! Kleine kanttekening: ik kan niet tekenen. Als in, echt, echt niet tekenen. In de eerste les van dit vak vroeg de docente aan alle studenten wat hun major was. Antwoorden als: Painting! Creative writing! Visual Design! Online design! vlogen je om de oren. En toen kwam ik: Eeehm.. Social Geography and Planning? Tja, dan zakt de moed je toch wat in de schoenen. Gelukkig is de docente, zoals eigenlijk alle mensen hier, heel aardig en behulpzaam. Ze heeft me verzekerd dat het echt geen probleem is dat ik geen ervaring heb, en dat het dan juist leuk is om mezelf te ontwikkelen.
Voor de vakken 'From horror to Romance' en 'Mad Max meets Priscilla' mag ik twee dingen doen die ik met zeer veel liefde doe: lezen en films kijken. En daarop zeg ik wederom: hoe gaaf is dat! Voor Mad Max meets Priscilla kijken we elke week in het college een Australische film. Voorafgaand hieraan vertelt de docente over het hoe en wat van de film, de diepere betekenissen etcetera. In het seminar, wat 2 dagen later plaatsvind, bespreken we vervolgens onze eigen kijk op de film en welke diepere betekenissen wij er uit hebben gepikt. Heel interessant! Het is een heel ander soort film dan ik normaal gewend ben. Geen actie of sic-fi, maar meer een soort arthouse. Ik kan jullie bij deze allemaal de film 'Picnic at Hanging Rock' aanraden. Een Australische film uit de jaren 70 (ja, het zijn veelal wel wat oudere films) die je als kijker achterlaat met de vraag: Maar wat is er nou eigenlijk gebeurd?! Bij From horror to romance draait het allemaal om genre-studie: wat is genre, wat zijn de kenmerken, hoe wordt het gebruikt, etcetera. Zo leer je op een andere manier kijken naar dingen die op het eerste gezicht zo gewoon lijken, namelijk het lezen van boeken en kijken van films.
Klinkt als een pretpakket, of niet soms? Laat me jullie uit deze waan helpen: hoewel veel mensen denken dat dit soort kunst-vakken simpeler zijn dan 'echte' vakken, zoals de standaardvakken van een bepaald vakgebied zoals we die allemaal kennen, kan ik bij deze mededelen dat dat niet het geval is. Probeer maar eens een boek te ontwerpen dat goed genoeg is om daadwerkelijk te worden uitgegeven als je met moeite een luciferpoppetje kan tekenen: lastig. Of om 10 boeken te lezen in 12 weken tijd, elk minstens 200 pagina's en niet in je moedertaal, terwijl je 3 andere vakken en, niet onbelangrijk, een leven hebt om aandacht aan te besteden. Ook lastig. Of om een Australische film te kijken en echt goed te onderzoeken wat de 'diepere betekenis' van de film is terwijl jij alleen maar denkt: goh, leuke film. Ook best lastig.
De grootste uitdaging wordt misschien wel gevormd door de opdrachten: voor 'From horror to romance' moet ik 2 kritische essays schrijven en een multimedia presentatie geven. De vorige keer dat ik een filmpje maakte voor een vak, waar ik toen een hele kerstvakantie lang keihard aan gewerkt had, was de respons van mijn docent: ja, en hoe draagt dat filmpje precies bij aan de presentatie? Dus. Voor de essays moeten er naast de 10 dikke boeken natuurlijk ook 'journal articles' gelezen worden, waar ik in Nederland al geen fan van ben, laat staan hier en over onderwerpen waar ik nog niks van af weet. Voor 'Mad Max meets Priscilla' wordt er verwacht dat je in je eentje een presentatie van 15 minuten geeft over een film met, daar is 'ie weer, daarin een filmpje wat bijdraagt aan je verhaal. Alles wat ik hiervan denk is: hoe praat ik in vredesnaam 15 minuten lang academisch verantwoord over 1 film? Vervolgens is er nog mijn laatste vak: management. Volgens de Australiërs een erg moeilijk vak, wat veel tijd kost. Tot nu toe geeft het mij juist wat extra ademruimte: het is wat ik gewend ben. Een dik studieboek, lange colleges, lastige essay-opdrachten en veel academisch gebrabbel. Over een nieuw en interessant onderwerp gelukkig, dat dan weer wel.
Oftewel: ik spendeer meer tijd aan huiswerk en studeren dan dat ik in Nederland ooit heb gedaan! Het is maar goed dat ik hier niet per se een baantje hoef te nemen, want ik zie niet in hoe ik dat er ook nog ergens tussendoor zou moeten proppen. Het lijkt nu misschien alsof het uni-leven heel zwaar is, maar dat is niet het geval. Het is heel leuk om eindelijk eens iets anders te doen dan wat ik gewend ben, en het is natuurlijk logisch dat daar dan ook wat meer tijd in gaat zitten. Op deze manier leer je eens iets over onderwerpen waar je anders nooit iets mee te maken zou krijgen.
Naast al het leerwerk is er (lees: maak je) natuurlijk ook tijd voor de leuke dingen. En dat zijn er nogal wat! Tripjes, verjaardagsfeestjes, gewone feestjes, feestjes omdat het kan.. Dagen dat je de stad in gaat om Melbourne te verkennen, nachten waarin je hetzelfde doet om vervolgens veel te laat thuis te komen, dagen die al half gevuld zijn met alleen maar naar de supermarkt gaan (want hij is zo ver weg en zo groot dat je er letterlijk in verdwaald). Het is een groot feest, continu. Het grote voordeel van wonen met 10 mensen is dat er altijd wel iets te doen is, je altijd wel ergens voor wordt uitgenodigd, enzovoorts. Dat ligt trouwens niet alleen aan het wonen met 10 mensen: het wonen op de campus draagt hier ook voor een groot deel aan bij. Er zijn allerlei campus-gerelateerde feestjes en uitjes, en ook de DSAC (Deakin Abroad Students Association) draagt vrolijk bij aan alle feestvreugde.
Kortom: het is een grote, chaotische, drukke, onvoorspelbare, gezellige, al-je-energie-opslurpende, fantastische bende. En wil je niet tonnetje-rond zijn bij terugkeer naar Nederland, is het handig om ook nog ergens een aantal keer sporten tussendoor te proppen. En het is hier nog steeds hartstikke KOUD. Gevolg: iedereen was of is ziek. Hordes mensen, zowel internationals als Australiërs, lopen rond met een vervelend kuchje of zijn echt uitgeschakeld. Gelukkig begint het tij langzaam een beetje te keren, begint iedereen langzaam een beetje zijn of haar ritme te vinden en komt er langzaam weer iets van structuur tevoorschijn. Bijna lijkt het alsof het er hier ook vredig en 'too easy' aan toe kan gaan.
Alhoewel, morgen ben ik jarig! 20 jaar... Wat een gek idee om zomaar die tienerjaren te verlaten. En wat een goed idee om er weer een feestje van te maken! Dat studeren, dat komt later wel...
-
25 Juli 2016 - 10:27
Opa R:
Hoi Maaike,
dank voor je leuke brief. Ik heb hem geprint en aan oma gegeven, die zit hem nu te lezen. Zij mag eerst! Straks ben ik aan de beurt en ik verheug me er nu al op.
Groet, opa. -
25 Juli 2016 - 11:40
Opa Luijten:
Ha Maaike, de aardappels staan op en dan kan ik even neer de computer kijken. Wat een lang verhaal zeg. Erg leuk om wat van je te vernemen hoor. Wij leven hier allemaal met je mee. Alvast gefeliiciteerd hoor en maak er een fijne dag van. Heerlijk dat jij het zo naar je zin hebt. Groetjes van Oma en OPA L.
( Opa Roden was mij weer voor met schrijven maar dat is niet erg hoor.) -
27 Juli 2016 - 19:22
Mam:
hi!
Leuk verslag weer kind. Gelukkig kregen we je nog net te pakken met je verjaardag tussen alle drukte door. Aan de foto te zien wordt je stripboek fantastisch.... hahaha
take care!
mam -
03 Augustus 2016 - 20:30
Femke:
Hee lieve Chick!
Ik lees dit berichtje nu terwijl ik in een dorpje in Normandië zit. Het blijft raar dat jouw college jaar nu volop bezig is en wij hier lekker aan het vakantie vieren zijn. Wel leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt!! En wat een gave vakken!
Aan je foto's op Facebook en instagram te zien heb je het hartstikke naar je zin!
Ik kijk al weer uit naar je volgende blog! Misschien binnenkort een keer Skype!!?
Dikke kus
Fem -
06 Augustus 2016 - 16:56
Anne:
Lieve lieve Maaike!!!
Jouw lieve mams kwam vandaag Max brengen en toen bedacht ik ineens dat ik nog steeds je laatste blog niet had gelezen - Femke en mams wel, en die hadden er al het eea over verteld, maar jouw schrijfstijl is zo geweldig dat ik hem natuurlijk ook graag zelf wilde lezen! Heel heel erg blij om op je blog te lezen & van je mams te horen dat je het zo enorm naar je zin hebt! Ik ken het natuurlijk wel; het drukke campusleven, het proberen te combineren van school en sociale activiteiten... Geniet er maar lekker van! Dikke kus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley