Getting sporty, getting fat - End of week 5
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 Augustus 2016 | Australië, Melbourne
Eigenlijk weet ik niet eens precies wat ik in dit blog wil vertellen. Laten we maar bij het begin beginnen..
Allereerst was ik 26 juli natuurlijk jarig. Een hele ervaring, zo aan de andere kant van de wereld! Waar ik normaal heerlijk vakantie aan het vieren ben en van het mooie weer geniet, zat ik nu 's ochtends vroeg een getoaste boterham met pindakaas naar binnen te werken, terwijl buiten de regen op het raam tikte en ik mijn management boek voor mijn neus had liggen. Raar. Gelukkig stopte het 's middags met regenen. Samen met 3 vriendinnen van hier en een van mijn huisgenoten gingen we naar de 'Pancake Parlour' om een heerlijke verjaardags-pannekoeken lunch te nuttigen. Mijn huisgenoot heeft een auto en rijdt ons geregeld overal naar toe, wat echt ontzettend fijn is. Ik heb het opgegeven om boodschappen te doen met de tram: de volgende ochtend heb je oprecht spierpijn omdat je zo'n eind moet sjouwen met alle spullen en de tram komt geregeld gewoon niet opdagen. Maar goed: we gingen dus met de auto. Hij heeft een fantastische wagen: een oranje Toyota 86, wat, voor de niet-auto fans onder ons, een zeer gelikte sportwagen is. Nadeel: hij is eigenlijk maar gebouwd voor 2 mensen. Je kan je voorstellen dat dit voor de nodige hilariteit zorgde toen we met z'n 5en opgepropt door Burwood scheurden. Vooral verkeersdrempels zijn een hele uitdaging.
Zo was het eerste deel van m'n verjaardag toch best geslaagd! Het jarige gevoel ontbrak nog een beetje, maar dat werd 's avonds helemaal goedgemaakt. Mijn vriendinnen hadden een speciaal verrassingsdiner gekookt! Terwijl 3 van mijn vrienden uit Geelong (die speciaal voor mijn verjaardag 3 uur gereisd hadden!!) mij bezig hielden met kaartspelletjes maakten de meiden in de keuken het diner klaar. Ze hadden zelfs een zelfgemaakte cake met kaarsjes als toetje... Na het diner was het tijd voor taart en bier, een perfecte combinatie al zeg ik het zelf. Verschillende internationals en mensen uit Eblock kwamen een kijkje nemen. 's avonds gingen we met een lekker gekke groep mensen naar 'The Hawker', de plek om uit te gaan op dinsdag. Het was afgeladen vol! M'n vriendinnen hadden een button met 'birthday gril' op mijn jurk geprikt, dus ik heb geloof ik wel 100 keer gezegd: Yeah, it's indeed my birthday! Het was een sfeervolle, knotsgekke avond. En ondanks de wil van de Australiërs om mij eindelijk eens een keer dronken te krijgen - 'You're gonna get so wasted on your birthday!! You'll see!' - is dat ze tot op heden nog steeds niet gelukt.
Dus, dat was dinsdag 26 juli! Een heel andere verjaardag dan normaal, maar toch wel een hele geslaagde. Ik merk dat mijn vermogen om korte verhalen te schrijven nog steeds niet verbeterd is, of eigenlijk gewoon compleet afwezig is, dus bij voorbaat vast mijn excuus voor dit veel te lange blog.
Hoe het verder gaat? Nou, best heel goed! Sinds 26 juli zijn er 2 studieweken en 2 weekenden geweest. Met de studie gaat het best goed: ik heb mijn eerste opdrachten ingeleverd en wacht nu op de resultaten. Ook heb ik mijn eerste presentatie gegeven - best eng! In Nederland deins ik er normaal gesproken niet voor terug, maar het geven van een presentatie in een taal die je niet 100% eigen bent is toch best spannend. Ik gaf deze presentatie voor het vak 'Mad Max meets Priscilla: contemporary Australian cinema'. De presentatie telt voor 30% mee voor je eindcijfer voor het vak, moet 10 minuten duren en moet gaan over een Australische film (en uiteraard moet je dingen bespreken zoals het politieke landschap en de thema's van de film). 10 minuten! In het Engels! Oef... Ik gaf mijn presentatie over de film Picnic at Hanging Rock, een film uit 1975 die ik jullie allemaal aan kan raden. Het is een drama/mystery film waarin een aantal schoolmeiden verdwijnen en nooit meer worden gevonden. De director van de film wou 'alles in zijn macht doen om het publiek weg te hypnotiseren van de mogelijkheid van oplossingen'. Ik besloot om hier op in te spelen: aan het begin van mijn presentatie, na een korte introductie, zette ik de soundtrack van de film aan en liep pardoes de klas uit. Ik sloot de deur achter me, wachtte 10 seconden en liep weer naar binnen. 'So, you guys did not expected that did you? It was weird right? Normally stuff like that doesn't happen? That's exactly the feeling that the director of the movie was trying to create!'. Dus. Je had de 'look on their faces' moeten zien: onbetaalbaar.
Dus: de studie gaat best goed! Ik heb tot nu toe alles ingeleverd wat ik in moest leveren. Maar het gaat wel met moeite. Zoals ik al eerder heb benoemd werk ik hier 3x keer harder dan in Nederland. Het kost veel tijd om op een fijne manier in het Engels te schrijven. Ook snap je veel begrippen niet helemaal, of opdrachten die in Nederland op een hele andere manier gaan. Misschien dat het wat makkelijker wordt als ik mijn eerste cijfers terug krijg; dan weet ik een beetje wat ze hier precies van je verwachten.
En dan de weekenden. Die zijn in 1 woord: FANTASTISCH! Wellicht hebben sommigen van jullie al wat foto's op Facebook gezien. In het weekend van 30 augustus konden we als internationals een dagje 'Football' meemaken: dé Australische sport waar iedereen hier wild van is. 's middags hadden we een trainingsmiddag bij de North Melbourne Kangaroos: de footy club van Noord-Melbourne. We leerden wat meer over de geschiedenis en regels van Football en mochten zelf ook even oefenen. Voor mij is Football stiekem nog steeds gewoon een ander woord voor Rugby, maar als ik dat hier hardop zeg word ik praktisch gekielhaald. 's avonds konden we gratis naar de Football wedstrijd van de North Melbourne Kangaroos tegen de Saint Kilda Saints in het Etihad Stadium. Een hele toffer ervaring! Het stadion zat redelijk vol en mensen komen volledig uitgedost in de kleuren van hun club naar de wedstrijd. Opmerkelijk verschil met het Nederlandse voetbal: fans van beide teams zitten gewoon door elkaar heen. Er zijn geen aparte tribunes voor de verschillende teams, op een tribune voor de echte diehard fans na. Je kan dus praktisch met elk doelpunt meejuichen, ongeacht welk team scoort. Best geinig, vooral als je geen bal snapt van de regels. Achter ons zat een zeer fanatieke Saint Kilda vader, die zijn kleine zoontje een flink aantal scheldwoorden heeft bijgeleerd die wedstrijd: de Saints verloren met grove getallen.
Afgelopen weekend zijn Jose, Lisa en ik samen met huisgenoot Joe (van de sportauto) een dagje op pad gegaan. Met de auto zijn we naar het meest zuidelijke puntje van Melbourne gereden: Point Nepean. Het was prachtig weer, en we konden praktisch de hele dag in t-shirt lopen. Terwijl het maar 15 graden was! De zon is hier echt fel. Tijdens onze wandeling door dit nationale park kwamen we zelfs een 'Echidna' tegen: een soort groot, schattig stekelvarken wat kennelijk best zeldzaam is. Toch leuk! Verder zijn we naar Diamond Bay geweest, een prachtige baai die zijn naam eer aan doet. Ook Konya Beach stond op het programma. Dat was het eerste strand wat we zagen nadat we na anderhalf uur rijden uit de auto stapten. En wat was het mooi... Gigantische golven, helderblauw water, heerlijk fijn zand. Dan weet je weer waar je het voor doet! Ik kijk er naar uit om meer van Australië te gaan zien.
En dat begint morgen! Morgenochtend om 7 uur stap ik samen met 3 vriendinnen op het vliegtuig naar Perth. We hebben de komende week 'studybreak' (lees:vakantie) en willen eindelijk eens in staat kunnen zijn om al onze korte broekjes, bikinis en tops te dragen. Kom maar op met dat echte Australische weer! Eenmaal in Perth kunnen we onze gehuurde auto ophalen. Met deze auto, die een 'rooftop tent' heeft, rijden we helemaal omhoog naar Exmouth. Onderweg komen we onder andere langs Coral bay en Shark bay (ik weet nog niet precies wat ik van die laatste moet vinden maar het schijnt erg mooi te zijn). Het plan is om verschillende plekken te kamperen. Met het mooie weer (het is daar nu 26 graden!) zou het zomaar een hele geslaagde roodtrip kunnen worden. 22 augustus, maandag, komen we weer terug. Tot die tijd zal ik dus wat beperkter bereikbaar zijn.
Ik hoop dat het goed gaat met iedereen in Nederland en dat jullie toch een beetje van de spelen kunnen genieten, ondanks het feit dat het niet zo heel lekker gaat. Waar ik eerst met mijn grote mond beweerde dat Nederland Australië wel even zou verslaan, bewijst de voorlopige medaille spiegel nu anders: 15 medailles voor Australië, en 5 voor Nederland. Auw. Voor mijn huisgenoten is het wel erg leuk, want ze genieten ervan om het me steeds even in te wrijven: 'Oh Maaike, how did The Netherlands go with the beachvolleybal? Oh Maaike, how did the swimming go? Oh wait, you're not even in that event!'. Grr. Gelukkig is er ook leuk nieuws van de sportieve kant: afgelopen zondag kon ik mooi de wedstrijd van Feyenoord tegen FC Groningen live kijken. En die wonnen ze toch maar mooi even met 5-0! De rest van het huis vind mijn Feyenoord enthousiasme zeer aandoenlijk. Vooral als ik met veel kabaal 'mijn clubbie' zit aan te moedigen en zij geen idee hebben waar ik zo enthousiast van raak.
En dan, om af te sluiten: waarom de nog niet nader uitgelegde, gekke titel van dit blog?! Simpel gesteld: dat is hoe ik me hier voel. Sinds een tijdje sport ik als een malle: waar ik vorige week 4 keer hardliep, heb ik deze week een zwembad in de buurt ontdekt. Een huisgenoot van mij gaat hier zo'n 3keer per week heen en neemt mij nu elke keer mee als ik wil. Samen zwemmen we een aantal baantjes, daarna gaat hij naar de sportschool en zwem ik nog wat langer door. Dan vertrekken we samen weer naar huis. Deze week heb ik 3 keer gezwommen en 2 keer hardgelopen! Het voelt heerlijk om weer te kunnen zwemmen: eindelijk weer een beetje beweging. Want het lijkt wel alsof ze hier willen dat je dik wordt! Veel producten die in Nederland erg gezond zijn, zoals yoghurt of fijne muesli, zitten hier vol vet en suikers of zijn bizar duur. Voor mijn gevoel ben ik in de eerste weken dat ik hier zat dan ook wel een klein beetje aangekomen. Maar nu dat ik het zwembad heb ontdekt, het sportritme weer te pakken heb en gelukkig ook samenleef met 2 a 3 zeer sportieve huisgenoten, voelt het alweer een stuk beter! Hopelijk ga ik binnenkort ook echt wat zien van dat vele sporten. Ik ga in elk geval niet meer elke avond naar bed met een opgeblazen gevoel, wat erg fijn is. Wie weet kan ik binnenkort zelfs schrijven: getting sporty, losing pounds!
Tot ziens na Perth! Ik hoop dat mijn blog nog enigszins binnen de perken is gebleven... Geniet van de Olympische Spelen allemaal. Hopelijk kan Daphne onze eer hoog houden!
Liefs! xoxo
-
12 Augustus 2016 - 09:45
Paps:
Ha meissie, wat weer een lekker verhaal. Dat zwemmen had ik nog niet meegekregen, top!
Heel veel plezier komende week, veel foto's maken en we appen nog wel, kus paps -
21 Augustus 2016 - 05:25
Opa Luijten:
Ha Maaike, nu ben ik eerder dan je andere opa. Kinderachtig hè ?
Wat een verhaal, maar fijn dat je het naar je zin hebt. Ga zo lekker door, je bent er misschien maar 1 keer.
De groeten van je Oma en OPA -
29 Augustus 2016 - 01:26
Anne:
Hoi lieve Maaike! Ik zag wat van je foto's op FB en toen dacht ik, misschien is er wel een blog die ik nog niet gelezen heb! Heel goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt, school een soort van overleeft, veel van het land ziet en zo lekker actief bent! Ik heb van de week gezellig je ouders op bezoek hier in Portland. Xx -
01 September 2016 - 23:41
Anne Margreeth:
Heerlijk verhaal Maaike. Ik heb ervan genoten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley