Half way there
Door: Maaike Notenbomer
Blijf op de hoogte en volg Maaike
29 Juni 2016 | Hong Kong, Hong Kong
Goedemorgen allemaal! Of goedenacht, voor de meesten in Nederland...
Het is 7:38 en ik zit op het vliegveld van Hong Kong. Met uitzicht over zee en bergjes typ ik dit verslag. Mijn ritme is nu al compleet in de war: waar het nu in Nederland half 2 's nachts is en ik het liefst gewoon zou gaan slapen, zit ik hier, in het zonnetje, wakker te blijven en te wachten op de vlucht naar Melbourne. Deze vertrekt hier om 10:30 lokale tijd, en dus 6 uur eerder Nederlandse tijd.
Gistermiddag heb ik afscheid genomen op Schiphol van mijn ouders, Gijs, Rob en natuurlijk onze lieve Dobby. Hoe zeer ik me ook had voorgenomen om niet te gaan huilen, uiteindelijk stond ik toch een heerlijk potje te janken. Nog één keer zwaaien, en toen was het tijd om door de douane te gaan. Het is een gek gevoel: langzaam komt het besef dat je echt helemaal alleen bent. Niemand om lekker te knuffelen, tegenaan te kruipen, even wat kleins mee te delen of om stiekem mee te roddelen over medereizigers. In het vliegtuig zit ik gelukkig naast de nooduitgang: lekker veel beenruimte. Maar het mag helaas niet baten: naast het heerlijke cliché van huilende baby's op de vlucht (3 maar liefst!) en niemand hebben om heerlijk tegen aan te kruipen, ben ik er nog helemaal niet aan toe om te slapen en bovendien snotverkouden. Het wordt een vliegreis van 11 uur lang film kijken, proberen toch de slaap te vatten door mezelf maar weer eens in een andere positie te wringen, om dit vervolgens op te geven en te besluiten dan toch maar weer films te gaan kijken. Gelukkig hebben ze een breed aanbod.
Verder gaat de vliegreis eigenlijk heel voorspoedig en wordt er zelfs 2 keer een prima maaltijd geserveerd. Zo gek nog niet, dat Cathay Pacific. Het is eveneens erg grappig om te zien hoeveel mensen het schuifconcept van een wc-deur in het vliegtuig niet begrijpen. Trekken? Nee. Harder trekken?! Nee, verdorie. Zit er dan nergens een knopje?? For the record mensen, gewoonde deur induwen en dan schuift hij vanzelf opzij.
Ondertussen is het hier alweer bijna 8 uur 's ochtends, wat inhoudt dat ik nog een kleine 2 en een half uur moet wachten op de vlucht naar Melbourne. Ik arriveer in Melbourne om 21:55 lokale tijd. In Nederland is het 10 uur vroeger, wat inhoudt dat de meesten van jullie al lekker aan de lunch zitten eer dat ik een keer door de Australische douane heen ben. Want dat schijnt er eentje te zijn... Na aankomst word ik gelukkig van het vliegveld opgehaald door iemand van de universiteit. Mijn kamersleutels kan ik die nacht nog ophalen bij de campus, wat inhoudt dat ik meteen kan neerploffen in een bed op Australische bodem om eindelijk fatsoenlijk te gaan slapen. Als de temperatuur het toelaat dan: het is in Nederland warmer dan in Melbourne op dit moment! Waar de Nederlanders, als het een beetje mee zit, in korte broek lopen dit weekend, lopen de Australiërs in hun winterjassen en op hun Uggs...
Misschien toch maar in Hong Kong blijven, hier is het 30 graden ;)
Ciao! X
Update 8:20: Ondertussen heeft de tweede tropische regenbui plaatsgevonden sinds ik hier aan kwam om 5:45. En hoe! Het komt meteen met bakken uit de hemel vallen. Maar zo plotseling als de buien verschijnen, zo plotseling verdwijnen ze ook weer. En vrijwel direct komt ook het lekkere zonnetje weer tevoorschijn. De Nederlandse buien kunnen er nog iets van leren.
Update 2: Sinds ik ben aangekomen op Hong Kong international airport, wordt ik door verschillende Aziaten achterdochtig nagekeken. De reden? Er wordt continu omgeroepen dat mensen die verkouden zijn, of kuchen, of zich niet goed voelen, of koorts hebben en die gereisd hebben in specifieke gebieden, nog wel eens wat opgelopen kunnen hebben. Deze mensen zouden nog wel eens 'ziek' kunnen zijn en 'iets besmettelijks' met zich mee kunnen dragen. Perfect dus, dat vervelende kuchje van mij. Zeker op een plaats waar ze bij de automatische loopbanden niet 'mind your step' omroepen, maar of je alsjeblieft dankjewel de reling wel vast zou willen houden. (lees: met de smetvrees die hier heerst, doet niemand dat waarschijnlijk en daarom wordt het omgeroepen).
Het is 7:38 en ik zit op het vliegveld van Hong Kong. Met uitzicht over zee en bergjes typ ik dit verslag. Mijn ritme is nu al compleet in de war: waar het nu in Nederland half 2 's nachts is en ik het liefst gewoon zou gaan slapen, zit ik hier, in het zonnetje, wakker te blijven en te wachten op de vlucht naar Melbourne. Deze vertrekt hier om 10:30 lokale tijd, en dus 6 uur eerder Nederlandse tijd.
Gistermiddag heb ik afscheid genomen op Schiphol van mijn ouders, Gijs, Rob en natuurlijk onze lieve Dobby. Hoe zeer ik me ook had voorgenomen om niet te gaan huilen, uiteindelijk stond ik toch een heerlijk potje te janken. Nog één keer zwaaien, en toen was het tijd om door de douane te gaan. Het is een gek gevoel: langzaam komt het besef dat je echt helemaal alleen bent. Niemand om lekker te knuffelen, tegenaan te kruipen, even wat kleins mee te delen of om stiekem mee te roddelen over medereizigers. In het vliegtuig zit ik gelukkig naast de nooduitgang: lekker veel beenruimte. Maar het mag helaas niet baten: naast het heerlijke cliché van huilende baby's op de vlucht (3 maar liefst!) en niemand hebben om heerlijk tegen aan te kruipen, ben ik er nog helemaal niet aan toe om te slapen en bovendien snotverkouden. Het wordt een vliegreis van 11 uur lang film kijken, proberen toch de slaap te vatten door mezelf maar weer eens in een andere positie te wringen, om dit vervolgens op te geven en te besluiten dan toch maar weer films te gaan kijken. Gelukkig hebben ze een breed aanbod.
Verder gaat de vliegreis eigenlijk heel voorspoedig en wordt er zelfs 2 keer een prima maaltijd geserveerd. Zo gek nog niet, dat Cathay Pacific. Het is eveneens erg grappig om te zien hoeveel mensen het schuifconcept van een wc-deur in het vliegtuig niet begrijpen. Trekken? Nee. Harder trekken?! Nee, verdorie. Zit er dan nergens een knopje?? For the record mensen, gewoonde deur induwen en dan schuift hij vanzelf opzij.
Ondertussen is het hier alweer bijna 8 uur 's ochtends, wat inhoudt dat ik nog een kleine 2 en een half uur moet wachten op de vlucht naar Melbourne. Ik arriveer in Melbourne om 21:55 lokale tijd. In Nederland is het 10 uur vroeger, wat inhoudt dat de meesten van jullie al lekker aan de lunch zitten eer dat ik een keer door de Australische douane heen ben. Want dat schijnt er eentje te zijn... Na aankomst word ik gelukkig van het vliegveld opgehaald door iemand van de universiteit. Mijn kamersleutels kan ik die nacht nog ophalen bij de campus, wat inhoudt dat ik meteen kan neerploffen in een bed op Australische bodem om eindelijk fatsoenlijk te gaan slapen. Als de temperatuur het toelaat dan: het is in Nederland warmer dan in Melbourne op dit moment! Waar de Nederlanders, als het een beetje mee zit, in korte broek lopen dit weekend, lopen de Australiërs in hun winterjassen en op hun Uggs...
Misschien toch maar in Hong Kong blijven, hier is het 30 graden ;)
Ciao! X
Update 8:20: Ondertussen heeft de tweede tropische regenbui plaatsgevonden sinds ik hier aan kwam om 5:45. En hoe! Het komt meteen met bakken uit de hemel vallen. Maar zo plotseling als de buien verschijnen, zo plotseling verdwijnen ze ook weer. En vrijwel direct komt ook het lekkere zonnetje weer tevoorschijn. De Nederlandse buien kunnen er nog iets van leren.
Update 2: Sinds ik ben aangekomen op Hong Kong international airport, wordt ik door verschillende Aziaten achterdochtig nagekeken. De reden? Er wordt continu omgeroepen dat mensen die verkouden zijn, of kuchen, of zich niet goed voelen, of koorts hebben en die gereisd hebben in specifieke gebieden, nog wel eens wat opgelopen kunnen hebben. Deze mensen zouden nog wel eens 'ziek' kunnen zijn en 'iets besmettelijks' met zich mee kunnen dragen. Perfect dus, dat vervelende kuchje van mij. Zeker op een plaats waar ze bij de automatische loopbanden niet 'mind your step' omroepen, maar of je alsjeblieft dankjewel de reling wel vast zou willen houden. (lees: met de smetvrees die hier heerst, doet niemand dat waarschijnlijk en daarom wordt het omgeroepen).
-
29 Juni 2016 - 09:11
Anja Stork:
Ha die Maaike, jij op Hong Kong, ik hier aan mijn tafel achter de lap top om 9 uur sóchtends voordat ik naar mijn werk ga. Wat een reis ben je aan het maken!! Lekker kuchen als je verkouden bent.
Goede vlucht naar Melbourne en dan hopen dat je een lekker bed hebt en boem slapen.
Dikke zoen, Anja -
29 Juni 2016 - 09:45
Marieke Veen:
Ja bizar gevoel hea dat afscheid nemen... Bij mij dringt het altijd pas heel laat door dat ik mensen dan echt een hele tijd niet zie. En dat knuffelen... pfffff, gelukkig zijn Indiase mensen wel van het aanraken en knuffelen, dat scheelt voor mij een hoop. Als ik Michel te erg mis, knuffel ik de mensen hier gewoon wat langer hahaha Oh en koop een grote zachte knuffel voor jezelf. Ik heb eentje van mijn broer gekregen toen ik hier kwam wonen en deze slaapt elke nacht in mijn armen hahaha. Mijn eigen surrogaat Michel =b
Wahahaha jaaa mensen zien worstelen met de wc deur is sowieso een van mijn favoriete activiteiten, prachtig. Ah vervelend dat je de slaap niet kon vatten. Misschien volgende keer een slaappil mee?
Hahahaha dragen ze ook van die mondkapjes in HongKong? Ik vind je schrijfstijl super leuk, leest heel makkelijk weg en voelt alsof ik er zelf bij ben geweest. Ga je zeker volgen op je verdere avonturen. Voor nu nog een hele fijne reis gewenst
Liefs
-
29 Juni 2016 - 13:59
Klaas Notenbomer:
Als het goed is kom je nu zo'n beetje aan in Melbourne, ff wennen aan dat 8 uur tijdsverschil. Die maaltijd ziet er goed uit hoor, net als de beenruimte. En was je nou een film met hamsters aan het kijken? ;). Lekker blijven schrijven, leuk!
Kuzz paps -
29 Juni 2016 - 18:47
Mama:
he grote dochter,
dat klinkt allemaal goed hoor. Gauw meer foto's!
xx -
05 Juli 2016 - 10:10
Felix:
Hoi Maaike,
Heb net je verslag gelezen. Tis een lang stuk, in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld en dan krijg je er ook nog een verkoudheid bij. Dat is effe afzien. Trouwens, nu ik dit typ bedenk ik mij opeens dat het best wel imposant klinkt: DE ANDERE KANT VAN DE WERELD ! Dat is toch niet niks. Inmiddels zul je al wel over je jetlag heen zijn en ben je begonnen aan je grote avontuur. Ben benieuwd naar je verdere belevenissen. Geniet ervan! Liefs Felix -
06 Juli 2016 - 12:26
Maaike Notenbomer:
Hoi allemaal!
Ik vind het echt heel leuk om al jullie reacties te lezen! :D Doet me goed zo aan de andere kant van de wereld. Leuk dat jullie allemaal op de hoogte willen blijven van mijn reis.
Cheers!
Ps. En ik keek inderdaad een film met hamsters (correctie: het zijn eigenlijk ratten) : Zootopia. Een aanrader! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
